ATİLLA GALATALI (1936-1994)

Seramik şişe formunda obje, imzalı. Yükseklik 68 cm

Trabzon Lisesi’nde öğrenim gördüğü sırada resim öğretmeni Kayıhan Keskinok’un teşvikiyle sanata yönelen sanatçı, geçirdiği menenjit hastalığı nedeniyle eğitimine bir süre ara verdi. Hastalığın tedavisi sırasında kullanılan bir ilaç duyma yetisini yitirmesine neden oldu. 1957 yılında İstanbul’a gelerek Bedri Rahmi Eyüboğlu atölyesinde mozaik çalışmaları yaptı. 1959 yılında Ruzin Gerçin’in iç mimarlık ofisinde çalışmaya başladı ve İstanbul Belediye Sarayı’na yedi mozaik pano uyguladı. 1960’lı yıllardan itibaren seramik üzerinde yoğunlaşarak İsmail Hakkı Oygar ve Hakkı İzzet’ten seramik dersleri aldı. Bu dönemde figürden uzaklaşarak nakış ve motiflere yöneldi. 1967 yılında kendi seramik atölyesini kurdu. Anadolu uygarlıklarına duyduğu ilgiyi çağdaş öğelerle harmanlayarak 1974’ten sonra ‘Ekoloji’ adını verdiği yapıtlarını gerçekleştirmeye başladı. Mimarlıkla da bağlantılı bu çalışmalarda dinamik ve organik bir biçim anlayışı egemendir. Galatalı’nın 1980’lerdeki çalışmaları ise geçmişteki tüm eğilimlerinin toplamıdır. Formları soyut bir nitelik kazanmıştır. Son yıllarındaki eserlerinde de, olgun bir ustanın rahat tavırları sezilmektedir. Kıvrılıp bükülen, katlanan dokular, etkin birer anlatım öğesi olurlar. Sanatçı, denediği her şeyi, yıllar sonra dönüp yeniden yorumlar, seramik sanatının sınırsız seçeneklerini, sonsuz olanaklarını araştırır. Ulusal ve uluslararası yarışmalarda otuzdan fazla ödüle layık görülen sanatçının, 1972’de Vallauris-Fransa Uluslararası Seramik Bienali’nde birincilik ödülü kazanan yapıtı Vallauris Modern Seramik Müzesi’ne alınmıştır. Atilla Galatalı’nın İstanbul, Ankara ve İzmir başta olmak üzere Türkiye’nin pek çok ilinde 150’yi aşkın büyük seramik pano uygulaması mevcuttur.